هوش مصنوعی: شاعر در این متن از بازگشت معشوقه‌اش به شیراز و تأثیر عمیق این بازگشت بر روح و روان خود سخن می‌گوید. او از دیدار دوباره معشوقه‌اش که مانند ماه و ستاره می‌درخشد، احساس شادی و آرامش می‌کند. شاعر همچنین از عشق و دل‌بستگی شدید خود به معشوقه و درد فراق او می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مضامین عاشقانه عمیق و استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند درد فراق و عشق شدید نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۲۴ - و له ایضا

تا به شیراز نگارم ز سفر باز آمد
راحت روح من خسته جگر باز آمد

ناگه آن ماه پری چهره روان از چشمم
همچو سیاره شد و همچو قمر باز آمد

آن صنم نور بصر بود، برفت از بصرم
وین زمان در بصرم نور بصر باز آمد

همچو پسته من دل خسته نگنجم در پوست
که مرا یار شکرخنده ز در باز آمد

رد مگردان دل حیدر که قبول تو شود
خاصه اکنون که به پیش تو نظرباز آمد

دل به مصر دهنت رفت و شد آنجا عاشق
چون تواند دل از آن تنگ شکر باز آمد؟

دل من از همه باز آمد و در دست غمت
همچو مستی است که در پیش خطر باز آمد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳ - و له ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵ - و له ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.