بت سمن بر سیمین عذار سنگین دل
چگونه صبر کند در غم تو چندین دل

ز عشق حقه ی لعل تو می دهد جان، جان
به کفر طره ی زلف تو می دهد دین، دل

دل تو بر من بی دین و دل نمی بخشد
بگو که تا چه کنم در زمانه با این دل؟

به خون خویش چو فرهاد می کند بازی
ز عشق آن لب شکرفشان شیرین، دل

در آرزوی خیال تو ساخت چندین جان
در انتظار جمال تو سوخت مسکین دل

از آن زمان که نظر کرد و عارض تو بدید
نمی کند نظری سوی ماه و پروین، دل

ز عشق روی تو چون حیدر پریشان حال
به خون خویش کند روی خویش رنگین دل