هوش مصنوعی: این شعر از عشق و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید. شاعر از دل‌تنگی‌ها، ناامیدی‌ها و دردهای عشق می‌گوید و از بخت بد و نبود یار شکایت می‌کند. او از تشبیهات مختلف مانند طره، صراحی، دف و چنگ استفاده می‌کند تا احساسات خود را بیان کند. در پایان، شاعر به وفاداری و فداکاری در عشق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و تشبیهات پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج عشق و ناامیدی نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۴۲ - و له ایضا

طریق شب روی- ای دل!- ز دست نگذاری
اگر شبی سر زلف بتی به دست آری

شدی که لشکر دولت کنی مسخر خویش
ولی چه سود که بختت نمی دهد یاری

گهی چو طره به روی مهی پریشانی
گهی به سلسله ی دلبری گرفتاری

گهی بسان صراحی ز دیده خون ریزی
گهی به یاد لبی چون پیاله خونخواری

چو دف ز بس که قفا می خوری ز چنگ غمش
چو چنگ و نی بودت پیشه ناله و زاری

کنار جوی دلا! زین میان چو زنده دلان
که تا مراد دل خویش در کنار آری

به پای مرکب معشوق خویش چون حیدر
بباز سر به وفا گر سر وفا داری
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱ - وصف دل
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳ - و له ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.