ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است
ببین که در طلبت حال مردمان چون است

به یاد لعل تو، بی چشم مست میگونت
ز جام غم می لعلی که می خورم خون است

ز مشرق سر کوی، آفتاب طلعت تو
اگر طلوع کند طالعم همایون است

حکایت لب شیرین کلام فرهادست
شکنج طره ی لیلی مقام مجنون است

دلم بجو که قدت همچو سرو دلجوی است
سخن بگو که کلامت لطیف و موزون است

ز دور باده به جان راحتی رسان ساقی!‏
که رنج خاطرم از جور دور گردون است

از آن نفس که ز چنگم برفت رود عزیز
کنار دیده ی من همچو رود جیحون است

چگونه شاد شود اندرون غمگینم
به اختیار که از اختیار بیرون است

ز بیخودی طلب یار می کند حیدر
چو مفلسی که طلبکار گنج قارون است

«حیدر شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir