بهار و باده و روی نگار خوش باشد
نوای بلبل و بانگ هزار خوش باشد

نگار موی میان در کنار، وقت صبوح
کنار سبزه، میان بهار خوش باشد

شراب در سر و مطرب حریف و ساقی مست
نگار در بر و گل در کنار خوش باشد

بهار خرم و جام شراب و نغمه ی چنگ
چگونه بی رخ آن غمگسار خوش باشد

هر آن کسی که چو من بلبل گلی گردد
اگر خورد ز غمش زخم خار خوش باشد

ز مشک بر ورق روی همچو برگ گلش
محقق است که خط غبار خوش باشد

میان مجلس اغیار و گفتگوی رقیب
اگر کرشمه کند چشم یار خوش باشد

به مجلسی که کشم جام زهر چون حیدر
ز دست او چو می خوشگوار خوش باشد

جفا و جور کش ای ناتوان که بر بنده
جفا و جور خداوندگار خوش باشد