دلم ز خطه ی شیراز و قوم او شادست
که به ز خطه ی مصر و دمشق و بغدادست

به هر طرف که روم دلبری شکردهن است
به هر کجا نگرم لعبتی پری زادست

طواف خطه ی شیراز می کنم شب و روز
که همچو کعبه عزیز و لطیف بنیادست

چو یار حوروشم با شراب دست دهد
به لاله زار خرامم که جنت آباد است

درآ به باغ ملک، بند غم ز دل بگشا
ببین که لاله عذارم چو سرو آزادست

بیا که جنت و کوثر مصلی و رکنی است
ببین که باغ ارم باغ جعفرآبادست

مگر که خسرو شیرین دهن نمی داند
که شور شکر شیرین ز سوز فرهادست؟

در آب و آتش عشقش چگونه خاک شوم
که خاکساری من در هوای او بادست

نمی خورد غم دنیا و آخرت حیدر
دلش به شادی وصل تو در جهان شادست