هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی‌های عید و طبیعت می‌پردازد و عشق و علاقه به یار را با تصاویر زیبا مانند گل و ماه مقایسه می‌کند. همچنین، از زلف یار و شراب به عنوان نمادهای عشق و شادی یاد می‌شود.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و استفاده از نمادهایی مانند شراب است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد. همچنین، درک کامل زیبایی‌های شعر نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۵۷ - و له ایضا
روزی است عید کز همه ایام خوشترست
وز روز عید، روی دلارام خوشترست
گل خرم و خوش است، ولی در میان گل
دربر گرفته یار گل اندام خوشترست
ای ناتمام! نسبت رویش به مه مکن
زآن رو که روی او ز مه تام خوشترست
جانا! ز زلف خویش دلم را رها مکن
کین مرغ پای بسته درین دام خوشترست
بیمار گشت حیدر و بر یاد لعل تو
هر دم که باده می خورد از جام، خوشترست
وز روز عید، روی دلارام خوشترست
گل خرم و خوش است، ولی در میان گل
دربر گرفته یار گل اندام خوشترست
ای ناتمام! نسبت رویش به مه مکن
زآن رو که روی او ز مه تام خوشترست
جانا! ز زلف خویش دلم را رها مکن
کین مرغ پای بسته درین دام خوشترست
بیمار گشت حیدر و بر یاد لعل تو
هر دم که باده می خورد از جام، خوشترست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶ - مدح شیراز
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸ - و له ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
