۲۲۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۵۷ - و له ایضا

روزی است عید کز همه ایام خوشترست
وز روز عید، روی دلارام خوشترست

گل خرم و خوش است، ولی در میان گل
دربر گرفته یار گل اندام خوشترست

ای ناتمام! نسبت رویش به مه مکن
زآن رو که روی او ز مه تام خوشترست

جانا! ز زلف خویش دلم را رها مکن
کین مرغ پای بسته درین دام خوشترست

بیمار گشت حیدر و بر یاد لعل تو
هر دم که باده می خورد از جام، خوشترست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶ - مدح شیراز
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸ - و له ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.