نوروز و عید ماست که روی تو دیده ایم
وز شام غم به صبح سعادت رسیده ایم

ای نور دیده! چهره ی روشن به ما نمای
کز بهر دیدن تو سراپای دیده ایم

از آرزوی روی و لب جان فزای تو
صد باز پشت دست به دندان گزیده ایم

بگذر دمی به ناز که دیبای روی زرد
از احترام در قدمت گستریده ایم

از گنج وصل خویش ز بهر شفای دل
تریاک ده که زهر دمادم چشیده ایم

از بهر پای اسب تو در دامن بصر
دردانه ها به خون جگر پروریده ایم

در زلف مشکبار تو چون حیدر ضعیف
پیوسته ایم، وز همه عالم بریده ایم

«حیدر شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir