هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به توصیف زیبایی‌های معشوق خود می‌پردازد و از چهره، لب‌ها، زنخدان و دندان‌های او با تشبیه‌های زیبا مانند سیب سپاهان یاد می‌کند. او همچنین از عشق و دل‌سوزی خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که هیچ چیز به پای زیبایی معشوقش نمی‌رسد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و توصیفات احساسی است که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از تشبیه‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۶۱ - و له ایضا
از هر چه هست و بود، می خوشگوار به
وز می، به پیش من، لب شیرین یار به
باشد لطیف سیب سپاهان، ولی ازو
دیدم به چشم خویش زنخدان یار به
بر به به حسن اگر زنخ او زنخ زند
چون سیب گردد از زنخش شرمسار، به
گفتم دلم دوا کن، بر آتشش نهاد
هیهات! کی شود دل سوزان ز نار به؟
هرگه که وصف گوهر دندان او کنم
باشد حدیثم از گهر شاهوار به
چشم ملک ندید و نبیند به عمر خویش
در بوستان حسن از آن گل عذار به
حیدر! دمی مرو به تماشای نوبهار
زآن رو که روی دلبرت از نوبهار، به!
وز می، به پیش من، لب شیرین یار به
باشد لطیف سیب سپاهان، ولی ازو
دیدم به چشم خویش زنخدان یار به
بر به به حسن اگر زنخ او زنخ زند
چون سیب گردد از زنخش شرمسار، به
گفتم دلم دوا کن، بر آتشش نهاد
هیهات! کی شود دل سوزان ز نار به؟
هرگه که وصف گوهر دندان او کنم
باشد حدیثم از گهر شاهوار به
چشم ملک ندید و نبیند به عمر خویش
در بوستان حسن از آن گل عذار به
حیدر! دمی مرو به تماشای نوبهار
زآن رو که روی دلبرت از نوبهار، به!
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰ - فی البدیهه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲ - و له ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
