هوش مصنوعی: این متن شعری است که زیبایی و جذابیت معشوق را توصیف می‌کند. شاعر از چهره‌ی درخشان، لب‌های شیرین، موهای بلند و خط خوش معشوق سخن می‌گوید و عشق و شیفتگی خود را نسبت به او بیان می‌کند. همچنین، شاعر از ناز و غرور معشوق و عجز عاشق در برابر او صحبت می‌کند و از عشق به عنوان شمعی زودگذر یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۶۴

چه رخساره که از بدر منیر است
لبش شکرفروش جوی شیر است

سر هر موی زلفش از درازی
جهان سرنگون را دستگیر است

قمر ماند از خط او پای در قیر
که در گرد خطش هم جوی قیر است

خطا گفتم مگر مشک ختاست او
که در پیرامن بدر منیر است

خط نو خیزش از سبزی جوان است
که کمتر خط پیشش عقل پیر است

نیاید در ضمیر کس که آن خط
چگونه نوبهاری در ضمیر است

جهان جان سزای وصل او هست
که او در جنب وصل او حقیر است

کجا زو بر تواند خورد عاشق
کزو ناز است و از عاشق نفیر است

مرا از جان گریز است ار بگویم
که یک ساعت از آن دلبر گزیر است

مکن ای عشق شمع خوبان ناز چندین
که شمع حسن خوبان زود میر است

فرید یک دلت را یک شکر ده
که در صاحب نصابی او حقیر است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.