هوش مصنوعی: این متن درباره‌ی ماهیت عشق و ویژگی‌های آن است. عشق به عنوان یک موهبت الهی توصیف شده که به سلطانی یا گدایی وابسته نیست. عشق تنها برای کسانی قابل درک است که از خودخواهی‌ها رها شده‌اند و به دل‌های پر درد تعلق دارد. عشق یک وقف است که در شرع ارزش مادی ندارد و هر کس که به دام عشق بیفتد، رهایی از آن ممکن نیست. عاشقان جز بی‌نوایی و رنج چیزی نصیب‌شان نمی‌شود، اما در عین حال، نزدیکی به معشوق تنها شادی و آرامش به همراه دارد. سخنان عطار درباره‌ی عشق نیز به عنوان هدیه‌ای الهی توصیف شده‌اند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. مفاهیمی مانند عشق الهی، وقف، و رهایی از خودخواهی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و ناملموس باشد.

غزل شمارهٔ ۱۲۰

عشق جز بخشش خدایی نیست
این به سلطانی و گدایی نیست

هر که او برنخیزد از سر سر
عشق را با وی آشنایی نیست

عشق وقف است بر دل پر درد
وقف در شرع ما بهایی نیست

هر که را باز عشق صید کند
بازش از چنگ او رهایی نیست

کار آن کس که عاشقی ورزد
به جز از عین بی نوایی نیست

چون رسیدم به نزد آن معشوق
کار جز عیش و دلگشایی نیست

هرچه عطار گوید از سر عشق
به یقین دان که جز عطایی نیست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.