هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به بیان عشق الهی و ویژگی‌های آن می‌پردازد. شاعر تأکید می‌کند که عشق واقعی در قالب‌های مادی و محدودیت‌های دنیوی نمی‌گنجد و تنها با پاک‌دلی و رهایی از تعلقات مادی می‌توان به آن دست یافت. عشق در این شعر به عنوان نیرویی توصیف می‌شود که ذهن و قلب را از هر چیز دیگری خالی می‌کند و تنها عاشقان حقیقی می‌توانند آن را درک کنند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. مخاطبان جوان‌تر ممکن است در درک کامل این مفاهیم با دشواری مواجه شوند.

غزل شمارهٔ ۱۶۶

حدیث عشق در دفتر نگنجد
حساب عشق در محشر نگنجد

عجب می‌آیدم کین آتش عشق
چه سودایی است کاندر سرنگنجد

برو مجمر بسوز ار عود خواهی
که عود عشق در مجمر نگنجد

درین ره پاک دامن بایدت بود
که اینجا دامن تر درنگنجد

هر آن دل کاتش عشقش برافروخت
چنپان گردد که اندر برنگنجد

دلی کز دست شد زاندیشهٔ عشق
درو اندیشهٔ دیگر نگنجد

برون نه پای جان از پیکر خاک
که جان پاک در پیکر نگنجد

شرابی کان شراب عاشقان است
ندارد جام و در ساغر نگنجد

چو جانان و چو جان با هم نشینند
سر مویی میانشان درنگنجد

رهی کان راه عطار است امروز
در آن ره جز دلی رهبر نگنجد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.