تا زلف تو همچو مار می‌پیچد
جان بی دل و بی قرار می‌پیچد

دل بود بسی در انتظار تو
در هر پیچی هزار می‌پیچد

زان می‌پیچم که تاج را چندین
زلف تو کمندوار می‌پیچد

بس جان که ز پیچ حلقهٔ زلفت
در حلقهٔ بی شمار می‌پیچد

بس دل که ز زلف تابدار تو
چو زلف تو تابدار می‌پیچد

بس تن که ز بار عشق یک مویت
بی روی تو زیر دار می‌پیچد

تو می‌گذری ز ناز بس فارغ
و او بر سر دار زار می‌پیچد

هر دل که شکار زلف تو گردد
جان می‌دهد و چو مار می‌پیچد

ترکانه و چست هندوی زلفت
بس نادره در شکار می‌پیچد

هر دل که ز دام زلف تو بجهد
زان چهرهٔ چون نگار می‌پیچد

چون می‌پیچد فرید بپذیرش
زیرا که به اضطرار می‌پیچد

«عطار نیشابوری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir