هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، وفاداری، جفا، حسرت، فقر و غنا می‌پردازد. شاعر از دردهای عاطفی، ناکامی‌ها و نابرابری‌های اجتماعی سخن می‌گوید و با زبانی نمادین و احساسی، احساسات عمیق انسانی را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عاطفی و اجتماعی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند جفا، حسرت و نابرابری‌های اجتماعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.

شمارهٔ ۵۰

غم نیست که با اهل جفا مهر و وفا داشت
با اهل وفا از چه دگر جور و جفا داشت

از کوی تو آن روز که دل بار سفر بست
در هر قدمی دیده ی حسرت به قفا داشت

هم چشمی چشمان سیاه تو نمی کرد
در چشم اگر نرگس بی شرم، حیا داشت

هر روز یکی خواجه ی فرمانده ی ما گشت
یک بنده در این خانه دو صد خانه خدا داشت

بی برگ و نوایی نفشارد جگر مرد
نی با دل سوراخ، دو صد شور و نوا داشت

بشکست دلم را و ندانست ز طفلی
کاین گوهر یک دانه چه مقدار بها داشت

با دست تهی پا به سر چرخ برین زد
چون فرخی آن رند که با فقر غنا داشت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.