روزگاریست که در دشت جنون خانه ی ماست
عهد مجنون شد و دور دل دیوانه ماست

آنکه خود سازد و جان بازد و پروا نکند
در بر شمع جهانسوز تو پروانه ی ماست

هست جانانه ی ما شاهد آزادی و بس
جان ما در همه جا برخی جانانه ی ماست

شانه ای نیست که از بار تملق خم نیست
راست گر هست از این بار گران شانه ی ماست

از درستی چو به پیمان شکنی تن ندهیم
جای می، خون دل از دیده به پیمانه ی ماست