دل مایه ی ناکامی است از دیده برون باید
تن جامه ی بدنامی است آغشته به خون باید

از دست خردمندی، دل را به لب آمد جان
چندی سر سودائی پابند جنون باید

شمشیر زبان ای دل، کامت نکند حاصل
در پنجه ی شیر عشق یک عمر زبون باید

شب تا به سحر چون شمع، می سوزم و می گوید
گر عاشق دلسوزی سوز تو فزون باید

گر کشته شدن باشد پاداش گنه کاری
ای بس تن بدکاران کز دار نگون باید