هر جا سخن از جلوه آن ماه پری بود
کار من سودا زده دیوانه گری بود

پرواز بمرغان چمن خوش که در این دام
فریاد من از حسرت بی بال و پری بود

گر این همه وارسته و آزاد نبودم
چون سرو چرا بهره من بی ثمری بود

روزی که ز عشق تو شدم بیخبر از خویش
دیدم که خبرها همه در بیخبری بود

بی تابش مهر رخت ای ماه دل افروز
یاقوت صفت قسمت ما خون جگری بود

دردا که پرستاری بیمار غم عشق
شبها همه در عهده آه سحری بود

ما را ز در خانه خود خانه خدا راند
گویا ز خدا قسمت ما دربدری بود

«فرخی یزدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir