طوطی که چو من شهره به شیرین سخنی بود
با قند تو لب بسته ز شکر شکنی بود

لعل تو که خاصیت یاقوت روان داشت
دل خون کن مرجان و عقیق یمنی بود

چون غنچه ز غم تنگدل و خون جگرم ساخت
آن گل که جگر گوشه ی نازک بدنی بود

در عشق اگر فقر و غنا نیست مؤثر
پس قسمت فرهاد چرا کوه کنی بود

آلت شدگانی که یکی خانه ندارند
جان بازیشان از چه ز حب الوطنی بود

گر از غم این زندگی تلخ نمردیم
انصاف توان داد که از بی کفنی بود

هم خیر بشر خواهد و هم صلح عمومی
از روز ازل مسلک طوفان علنی بود

«فرخی یزدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir