ما خیل تهی دست جگر گوشه بختیم
سرگرم نه با تاج و نه پابند به تختیم

آزادی ایران که درختی است کهن سال
ما شاخه نو رسته آن کهنه درختیم

در صلح و صفا گرمتر از موم ملایم
با جنگ و جفا سردتر از آهن سختیم

پوشید جهان خلعت زیبای تمدن
ما لخت و فرومایه از آنیم که لختیم

تا جامه ناپاک تن آغشته بخون نیست
ما پیش جهان تن بتن آلوده ز رختیم