هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از فقر و تهیدستی خود و هم‌کیشانش می‌گوید، اما با وجود این، به آزادی و استقلال ایران افتخار می‌کند. او از صلح‌طلبی و نرم‌خویی در زمان صلح و مقاومت و سختی در برابر جنگ سخن می‌گوید. همچنین، از عقب‌ماندگی و بی‌توجهی به تمدن و پیشرفت در مقایسه با دیگران ابراز ناراحتی می‌کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق اجتماعی و سیاسی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه بیشتری نیاز دارد. همچنین، برخی از واژگان و استعاره‌های به‌کار رفته ممکن است برای کودکان قابل‌درک نباشد.
شمارهٔ ۱۳۹
ما خیل تهی دست جگر گوشه بختیم
سرگرم نه با تاج و نه پابند به تختیم
آزادی ایران که درختی است کهن سال
ما شاخه نو رسته آن کهنه درختیم
در صلح و صفا گرمتر از موم ملایم
با جنگ و جفا سردتر از آهن سختیم
پوشید جهان خلعت زیبای تمدن
ما لخت و فرومایه از آنیم که لختیم
تا جامه ناپاک تن آغشته بخون نیست
ما پیش جهان تن بتن آلوده ز رختیم
سرگرم نه با تاج و نه پابند به تختیم
آزادی ایران که درختی است کهن سال
ما شاخه نو رسته آن کهنه درختیم
در صلح و صفا گرمتر از موم ملایم
با جنگ و جفا سردتر از آهن سختیم
پوشید جهان خلعت زیبای تمدن
ما لخت و فرومایه از آنیم که لختیم
تا جامه ناپاک تن آغشته بخون نیست
ما پیش جهان تن بتن آلوده ز رختیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
