بسته زنجیر بودن هست کار شیر و من
خون دل خوردن بود از جوهر شمشیر و من

راستی گر نیستم با شیر از یک سلسله
پس چرا دربند زنجیریم دائم شیر و من

با دل سوراخ شب تا صبح گرم ناله ایم
مانده ایم از بس به زندان جفا زنجیر و من

بر در دیر مغان و خاک ما چون بگذری
با ادب همت طلب کن ای جوان از پیر و من

یکسر مو وا نشد هرگز گره از کار دل
با هزاران جد و جهد ناخن تدبیر و من

مشکل دل فرخی آسان نشد چون قاصریم
در بیان این حقیقت قوه تقریر و من