هوش مصنوعی: این متن شعری است که به زیبایی‌های معشوق و تأثیرات شگفت‌انگیز او بر جهان و اطرافیان می‌پردازد. شاعر از جمال، خنده، لب، خط و دیگر ویژگی‌های معشوق سخن می‌گوید و تأثیرات عمیق این زیبایی‌ها را بر جهان و اهل آن توصیف می‌کند. همچنین، شاعر از عشق و فتنه‌هایی که این زیبایی‌ها به وجود می‌آورند، سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و توصیفات پیچیده‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات و تشبیهات ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل داشته باشند.

غزل شمارهٔ ۲۳۲

اگر ز پیش جمالت نقاب برخیزد
ز ذره ذره هزار آفتاب برخیزد

جهان ز فتنهٔ بیدار رستخیز شود
چو چشم نیم‌خمارش ز خواب برخیزد

به مجلسی که زند خنده لعل میگونش
خرد اگر بنشیند خراب برخیزد

اگر به خنده در آید لبش ز هر سویی
هزار نعره‌زن بی شراب برخیزد

زمرد خط تو چون ز لعل برجوشد
هزار جوش ز لعل خوشاب برخیزد

ز بس که بوی گل عارضش عرق گیرد
ز خار رشک، خروش از گلاب برخیزد

ز بس که اهل جهان را چو صور دم دهد او
قیامتی از جهان خراب برخیزد

جنابتی که ز دعوی عشق او بنشست
چو غسل سازی از خون ناب برخیزد

که آن چنان حدثی تا که تو نگریی خون
گمان مبر که به دریای آب برخیزد

خبر کراست که از بهر تف هر جگری
ز زلف مشک فشانش چه تاب برخیزد

نشان کراست که از بهر غارت دو جهان
ز آفتاب رخش کی نقاب برخیزد

اگر ادا کند از لفظ خویش شعر فرید
ز پیش چشمهٔ حیوان حجاب برخیزد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.