عشقت ز هر چه جز تو فراموشی آورد
وصل تو آن شراب که بیهوشی آورد

بر هر زبانی آورد از من حکایتی
نامم که بر زبان تو خاموشی آورد

با کس منوش باده و گر پند بشنوی
چندان مخور که مستی و مدهوشی آورد

کآرد هر آنچه بر سر خوبان پارسا
شوق شراب و میل قدح نوشی آورد

بیند زبیم غیر به گردون و بر زبان
نام (سحاب) را به فراموشی آورد