میل رفتن گر از آن گوشه ی بامم باشد
لذت سنگ جفای تو حرامم باشد

کشتنی باشد و خون ریختنی تا امروز
دل خودکام تو را میل کدامم باشد

خوش بود وصل تو بی مدعی ای ماه تمام
چه شود دگر شبی این عیش تمامم باشد

گفتمش سرو قدت همچو قد سرو سهی است
گفت آنهم خجل از طرز خرامم باشد

آشیانم خوش و صحن چمنم دلکش لیک
نه چو کنج قفس و حلقه ی دامم باشد

او در اندیشه ی منع نگه گاه به گاه
من مسکین طمع وصل مدامم باشد

گفت سرگشته چنین تا به که ئی همچو (سحاب)
گفتمش تا به کف عشق زمامم باشد

«سحاب اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir