ساقی بیار باده که ایام دی رسید
گر دی رسید شکر خدا را که می رسید

تا کی درنگ می به قدح کن زخم ببین
انگور رفت کی به خم و باده کی رسید

یار آمد و رقیب رسید از قفای او
آمد اگر چه عمر اجل هم ز پی رسید

آمد بهار و رفت بهار من از کنار
یعنی بهار عمر مرا فصل دی رسید

دامان وصل وی نرسد گر بدست من
گیرم که پای من به سر کوی وی رسید

شیرین و لیلی است چو مطلب دگر چه سود
خسرو به ار من آمد و مجنون به حی رسید

مائیم و شوق او که به سر منزل وصال
هر کس که کرد مرحله ی شوق طی رسید

چون من (سحاب) زار چرا نالد این قدر
گرنه حدیث درد دل من به نی رسید