لب لعلت چو میل باده کند
نشئه باده را زیاده کند

من سگ کوی دلبری که مرا
به کمند وفا قلاده کند

هر که جز کوی دوست قبله ی اوست
طاعت خویش را اعاده کند

نقش روی تو صفحه ی دل را
ز آرزوی دو کون ساده کند

فارغ از جورت آنکه همچو (سحاب)
جان نثار تو دل نداده کند