هوش مصنوعی: این شعر از حافظ است که در آن شاعر از عشق و هوس، بی‌اعتنایی به دنیا، و ستایش معشوق سخن می‌گوید. او به بی‌وفایی یار اشاره می‌کند و از بی‌خیالی مردم نسبت به رنج دیگران انتقاد می‌کند. همچنین، در ابیاتی به مفاهیم عرفانی مانند قیامت و گردش افلاک پرداخته شده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و انتقادی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از ابیات نیاز به دانش ادبی و فلسفی دارند که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۱۴۲

از من به حذر یار هوسناک نباشد
گر دامنم از لوث هوس پاک نباشد

تا خاک سر کوی تو بر سر نکند کس
گریم که ز اشکم اثر از خاک نباشد

تصدیق به غوغای قیامت نتوان کرد
گر جلوه ی آن قامت چالاک نباشد

آن کیست ندانم که از آن چاک گریبان
امروز گریبان به تنش چاک نباشد

تا ساغر می در کف ساقیست به گردش
اندیشه ای از گردش افلاک نباشد

باشد ز خدا یک جو اگر در دل او باک
در کشتن خلق اینهمه بی باک نباشد

بر حال تو زاهد بودم رشک که کس را
پروای غمی نیست چو ادراک نباشد

در بزم تو گر جای (سحاب) است عجب نیست
چون هر چمنی بی خس و خاشاک نباشد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.