دلش از عشق خون به سینه نگر
می نابش در آبگینه نگر

مایلش دل بمهر کینه دلی است
در دلش باز میل کینه نگر

کلبه اش ز آب دیده چون بحریست
تن در آن بحر چون سفینه نگر

شده نازک ز تاب عشق دلش
سنگ را زآتش آبگینه نگر

که چون من با فغان و ناله قرین
دل آن ماه بی قرینه نگر

هر که خصم شهش مدام (سحاب)
زهر جانکاه در قنینه نگر

آنکه صد چون سکندر و دارا
بر درش بنده ی کمینه نگر

خسروی کاختر و قضا و قدر
بر درش بنده ی کهینه نگر