ز دوری تو نمردم همین گناهم بس
ولی امید وصال تو عذرخواهم بس

به کوی باده فروش ار دهند راهم بس
که از حوادث دوران همین پناهم بس

مکن ز چشم سیاهت سیاه تر روزم
سیاهکاری آن طره ی سیاهم بس

نخواهم اینکه کسی پی برد به قاتل من
و گرنه پنجه ی خونین او گواهم بس

به محشرم بتو دعوی خونبهائی نیست
بزیر تیغ همین از تو یک نگاهم بس

امید وصل گه و بیگه از توام نبود
یکی نگاه بسوی تو گاهگاهم بس

مرا بودای عشقت دلیل حاجت نیست
چرا که جذبه ی شوق تو خضر راهم بس

فروغ مهر فلک گو متابم از روزن
(سحاب) پرتو آن روی همچو ما هم بس