هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از دردها و رنج‌های عشق سخن می‌گوید. او از دل‌زدگی، جفای زمانه، و اشتیاق به معشوق می‌نالد و آرزو می‌کند که بتواند حجاب‌های میان خود و معشوق را کنار بزند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارند.

شمارهٔ ۲۲۵

گرز آن که فغانی ز دل زار برآرم
کام دل زار از تو دل آزار برآرم

از آبله ی پا به ره وادی عشقت
هر گام چه گلها که زهر خار برآرم

خواهم که دل از روزن روی تو ببیند
گر تیر تو از سینه ی افگار برآرم

از حد نگذشته است جفا کاری گردون
وقت است که یک آه شرر بار برآرم

با اشک شب هجر و نگاه شب وصلت
چون آرزوی دیده ی بیدار برآرم

تا در ره عشق تو بسر خاک توان کرد
کو فرصت آنم که زپا خار برآرم

دانم که حجاب من و معشوق (سحاب) است
روزی که سر از پرده ی پندار برآرم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.