هوش مصنوعی: این متن به موضوع حقیقت و درک آن از طریق بینش عمیق می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که کسی که به حقیقت آگاه است، جهان را در مقایسه با آن ناچیز می‌بیند. او تأکید می‌کند که تنها با گشودن چشم حقیقت، جهان به اندازه‌ی یک ذره کوچک به نظر می‌رسد. همچنین، شاعر به موضوع بقا و فنا اشاره می‌کند و بیان می‌کند که کسی که به بقای ابدی دست یابد، دیگر نگران فنا نخواهد بود. در نهایت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که حتی اگر فردی نباشد، کار جهان ادامه خواهد یافت.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. این مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۲۶۳

کسی کز حقیقت خبردار باشد
جهان را بر او چه مقدار باشد

جهان وزن جایی پدیدار آرد
که در دیده او را پدیدار باشد

بلی دیده‌ای کز حقیقت گشاید
جهان پیش او ذره کردار باشد

غلط گفتم آن ذره‌ای گر بود هم
چو زان چشم بینی تو بسیار باشد

کسی را که دو کون یک قطره گردد
ببین تا درونش چه بر کار باشد

اگر سایهٔ باطن او نباشد
کجا گردش چرخ دوار باشد

نباشد خبر یک سر مویش از خود
بقای ابد را سزاوار باشد

کسی را که تیمار دادش بقا شد
فنا گشتن از خود چه تیمار باشد

غم خود مخور تا تو را ذره ذره
به صد وجه پیوسته غمخوار باشد

به جای تو چون اصل کار است باقی
اگر تو نباشی بسی کار باشد

درین راه اگر تا ابد فکر برود
مپندار سری که پندار باشد

اگر جان عطار این بوی یابد
یقین دان که آن دم نه عطار باشد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.