هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه از رابطه‌ی عاشق و معشوق سخن می‌گوید و از جفا، رازداری، غم، و احساسات پیچیده در عشق پرده برمی‌دارد. شاعر از ناز و نیازهای عاشقانه، رقابت، و دردهای عشق سخن می‌گوید و با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند 'غمزه‌ی خون‌ریز' و 'دیده‌ی غماز' احساسات خود را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عارفانه است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اصطلاحات پیچیده‌ی شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی احساسی دارد.

شمارهٔ ۲۷۷

با جفا جوی او مشکل شود دمساز من
ور کسی از عاشقان باوی بسازد باز من

هر دو تا داریم چون در پرده دارم راز من
غمزه ی خون ریز یار و دیده ی غماز من

از رقیبم گوئیا نشناخت امشب کاین قدر
نیستم در بزم او شایسته ی اعزاز من

کیست شیری خشمگین در رهگذار مورتو؟
چیست صیدی ناتوان در چنگل شهباز من؟

بوسه ای کردم طلب از لعل یار و عاقبت
شد دل ماهر دو خون از عجز او از ناز من

چون کسی از لذت سنگ جفایت بگذرد؟
گیرم از بام تو دارم قوت پرواز من

چون نکردم دعوی پرهیزگاری با کسی
هر کسی از تقوای زاهد گفت گفتم باز من

چون (سحاب) امروز در شیرین زبانی میکنم
ادعای ساحری او دعوی اعجاز من
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.