چند خونش رود از دیده ی نمناک برون؟
کاش از سینه رود این دل صد چاک برون

تو در اندیشه ی خون من و غافل که به حشر
بر نیاید تن صد پاره ام از خاک برون

چاره ی جور تو بیباک ندانم ورنه
آید آه دلم از عهده ی افلاک برون

ز آشیان من از اول گذرد هر بادی
که ز گلزار تو آرد خس و خاشاک برون

گر چو من ناله ای از سینه کشد مرغ چمن
خون دل از عوض می چکد از تاک برون

هوس وصل تو بیرون نتوان کرد ز جان
گر چه آید ز تن این جان هوسناک برون