هوش مصنوعی: این متن شعری است که به انتقاد از شخصی بخیل و خسیس می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زنده و طنز تلخ، ویژگی‌های منفی این فرد مانند بخل، امساک و بی‌عاطفتی را به تصویر می‌کشد. همچنین، از خداوند طلب عنایت می‌کند و آرزو می‌کند که این فرد به خاطر رفتارهای ناپسندش مجازات شود.
رده سنی: 18+ متن حاوی انتقادات تند و طنز تلخ است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سال مناسب نباشد. همچنین، استفاده از برخی تصاویر و استعاره‌ها نیاز به درک بالاتری از مفاهیم اجتماعی و ادبی دارد.

شمارهٔ ۸

خار گلزار جهان آقا فلان
ای که بخلت نیست محتاج ثبوت

ای که کز امساک باشندت عیال
بی نصیب از قوت و محروم از رخوت

از بخیلی معده را دشمن که او
هر زمان خواهد غذا هر لحظه قوت

عمت را چون جایز آمد نیره
صد رهت خوشتر اهاجی از نعوت

زهر در کام تو به از لقمه ای
کآن رود از سفره ی خود در گلوت

از خدا خواهد عنایت هر کسی
در سجود و در رکوع و در قنوت

کینت از سختی چو پشت لاک پشت
عهدت از سستی چو تار عنکبوت

بود قرنی دی فرستادی زلطف
بهر انعامم زباغ خویش توت

خرد چون خردل تفه چون مصطلی
سبز چون آس و عفس چون انزروت

آنچنان توتی که در ایام قحط
خورد نتوان بهر قوت لایموت

کاش تا باغت نگشتی بارور
بر حمل خور نامدی هرگز زحوت

از دعایت با چنین احسان و لطف
کی روا باشد که بگزینم سکوت؟

هست تا با تابوت طعم انگبین
نیست تابی فضله ی عصفور توت

آرزوی توت بادا در دلت
فضله ی عصفور بادا بربروت
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.