امیر فلک آستان فخر گیتی
خدیو ملک پاسبان خان دوران

سپهر ایالت جهان عدالت
طراز جلالت محمد تقی خان

کرم گستری کز پی بذل دستش
که چون ابر بهمن شود گوهر افشان

مطر در منثور گردد به دریا
حجر لعل رخشان شود در بدخشان

شراری ز قهرش بود برق لامع
نسیمی زلطفش بود ابر نیسان

زرایش بود پرتوی مهر انور
زطبعش بود قطره ای بحر عمان

بپا کرد در خطه ی یزد کآمد
هوایش فرح بخش چون راح ریحان

بسی جانفزا کاخی و وضع دلکش
که گردید از وصف آن عقل حیران

همه بهجت انگیز چون صحن جنت
همه عشرت آمیز چون باغ رضوان

هم افراخت در دولت آباد قصری
که از رفعتش منفعل مانده کیوان

هوایش دلاویز چون زلف دلبر
فضایش طربناک چون وصل جانان

عیان دروی آبی که از غیرت آن
به ظلمات آب خضر گشته پنهان

زخاکش که خوشبوست چون مشک اذفر
زآبش که صافی است چون در رخشان

دید است انفاس عیسای مریم
عیان است اعجاز موسای عمران

غرض چون به پایان رسید این بنا را
هم از یمن طالع هم از لطف یزدان

(سحاب) از پی سال تاریخ گفتا:
«ببین قصر جنت در او آب حیوان»