روز رزم او چو رایتهای او صف بر کشند
اختران از بیم سر در نیلگون چادر کشند

تیغ جان آهنج او چون بر کشد سر از نیام
خلق باید تا بمیدانش تن بی سر کشند

خون فشاند بر فلک چندان که حوران بهشت
از پی آن تا نیالایند، دامن بر کشند

سایه گرزش اگر بر کوه آهن برفتد
کوه آهن ذره گردد، کت بپشت در کشند

ای خداوندی که هر جایی که تو لشکر کشی
بر اثر پیروزی و فتح و ظفر لشکر کشند