هوش مصنوعی: این متن عرفانی و عاشقانه، به توصیف حالات و رفتار عاشقان در برابر معشوق می‌پردازد. عاشقان در هوای معشوق، مانند پروانه‌ها به دور شمع می‌گردند و در راه عشق، جان و سر خود را فدا می‌کنند. آن‌ها گاه شادمان و گاه غمگین هستند، گاه پرده‌در می‌شوند و گاه پرده‌ساز. در نهایت، همه‌ی این کارها را انجام می‌دهند تا به مقام اهل راز برسند و در نهایت، به نیاز و عشق حقیقی بازگردند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۱۴

عاشقان چون به هوش باز آیند
پیش معشوق در نماز آیند

پیش شمع رخش چو پروانه
سر ببازند و سرفراز آیند

در هوایی که ذره خورشید است
پر برآرند و شاه‌باز آیند

بر بساطی که عشق حاکم اوست
جان ببازند و پاک‌باز آیند

گاه چون صبح بر جهان خندند
گاه چون شمع در گداز آیند

گاه از شوق پرده‌در گردند
گاه از عشق پرده ساز آیند

این همه پرده‌ها بر آرایند
بو که در پرده اهل راز آیند

چو نکو بنگری به کار همه
عاقبت باز در نیاز آیند

این همه کارها به جای آرند
بو که در خورد دلنواز آیند

ماه رویا همه اسیر تو اند
چند در شیب و در فراز آیند

تا به کی بی تو خون‌دل ریزند
تا به کی بی تو زیر گاز آیند

وقت نامد که عاشقان پیشت
از سر صد هزار ناز آیند

پرده برگیر تا جهانی جان
پای‌کوبان به پرده باز آیند

عاشقانی که همچو عطارند
در ره عشق بی مجاز آیند
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.