۱۵۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۰۷

ای دلم در لعل شکّرخای تو
جسته جان در قامت و بالای تو

هیچ سروی نیست مانند قدت
من بچینم درد سر تا پای تو

روح بفزاید دگر بار ار زنم
بوسه ای بر لعل روح افزای تو

همچو چشمت جان من مدهوش و مست
همچو زلفت دل شده شیدای تو

یک زمان این بنده را در خاطرت
بگذران تا بگذرم از رای تو

غمزه ات دلدوز و بس عاشق کش است
زان سر زلفین مارافسای تو

ای عزیز من ندیده هیچکس
در جهان چون ترکش شهلای تو

گل به بستان گر بود با رنگ و بوی
کی بود چون چهره زیبای تو
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.