زچشم خونفشان خویش دارم چشم از آن امشب
که از اشگم روان سازد بکویش کاروان امشب

مگر در بزم ما آن آتشین رخسار می آید
که ما را همچو شمع افتاده است آتش بجان امشب

بعزم رقص در محفل کمر چون بست می گفتم
که یک عاشق نخواهد برد جانی از میان امشب

تپیدنهای دل از حد گذشت امید آن دارم
که تیر ناز او را سینه ام گردد نشان امشب

نباشد فرصت حرفی ز جوش گریه ام ورنه
شکایتها بسی دارم زبخت سرگران امشب

عیان شد زنده رودی هر طرف از چشم گریانم
طبیب افتاده ای دیگر بفکر اصفهان امشب