بگلشنی که زرویت نقاب می افتد
ز چشم شبنم او آفتاب می افتد

بحشر دیده بی اشگ را بهائی نیست
گهر ز قدر فتد چون ز آب می افتد

فریب وعده ات آبی نزد بر آتش دل
چو تشنه ای که بدام سراب می افتد

بغیر گلشن کویت طبیب راه بخست
اگر بخلد رود در عذاب می افتد