مرغی که بکوی تو ز پرواز نشیند
از جور تو هر چند رمد باز نشیند

شد یار و درآمد ز درم غیر و روانیست
جغد آید و در منزل شهباز نشیند

مرغ دل ما از قفس سینه پریده است
تا بر لب بام که ز پرواز نشیند

دیرند اسیران تو ناکام بدامت
رحمست بصیدی که ز آغاز نشیند

شد شمع بسی کشته و آتشکده خاموش
کی آتش ما سوختگان باز نشیند

تا چند طبیب از غم بیگانه پریشان
وقتست که در انجمن راز نشیند

«طبیب اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir