هوش مصنوعی:
شاعر با وجود رنج‌ها و دردها، شکرگزار آشنایی با درد است و از جستجوی معشوق با پای برهنه سخن می‌گوید. او خود را مانند بلبلی بینوا تصویر می‌کند که از گلشن معشوق دور مانده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد.
شمارهٔ ۱۱۲
بصد بلا زغمت گرچه مبتلا شده ام
هزار شکر که با درد آشنا شده ام
زخار ما همه گل می دمد بدامن دشت
به جستجوی تو تامن برهنه پا شده ام
جدا ز گلشن کویت طبیب از حسرت
بسان بلبل تصویر بینوا شده ام
هزار شکر که با درد آشنا شده ام
زخار ما همه گل می دمد بدامن دشت
به جستجوی تو تامن برهنه پا شده ام
جدا ز گلشن کویت طبیب از حسرت
بسان بلبل تصویر بینوا شده ام
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
