از سر کوی تو دردا که من دل نگران
بایدم رخت سفر بست به کام دگران

بس فرو مانده ام ای خضر خدا را مددی
کاروان رفته و وامانده ام از همسفران

خود گرفتم که میسر شودم دولت وصل
چه توان کرد بمحرومی حسرت نگران

در دیاری که ملک خود ستم آغاز کند
دادخواهان بکه نالند زبیدادگران

بلبل و گل نه اگر جرعه کش یک جامند
آن چرا نعره زنان آید و این جامه دران