چه خوشست از تو گاهی مژه نیم باز کردن
به تلافی تغافل نگهی به ناز کردن

نتوان چو فاش از تو سر شکوه باز کردن
من و محرمی و کنجی بنهفته راز کردن

چه تمتع است ما را ز تو ای نهال سرکش
که به میوه ی تو دستی نتوان دراز کردن

مکن احتراز از من که به روی عشق بازان
در وصل چون گشادی نسزد فراز کردن

مگزین جدائی از وی که طبیب خسته دل را
چو به دام هر بستی سمتست باز کردن

«طبیب اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir