همان گاه کاوس کی بود خوش
که بگرفت سودان و مصر و حبش

مگر بود سودابه دخت خدیو
ز دریاش بردند زی شاه نیو

اماسیس فرعون مصری نژاد
فروهل همی خواندش اوستاد

همان زنگه ی شاوران شاه زنگ
که با شاه همراه بودی به جنگ

ازو گاه فرعونیان گشت پست
همه مصریانش بشد زیردست

یکی خنجر آبگون برکشید
جگرگاه آپیس را بردرید

که بوغاش خواندند و مهتر خدای
شب و روز بودند پیشش به پای

همان قصه کو رفت بر آسمان
بر ایزد بیازید تیر و کمان

چو نیکو بیندیشی آغاز این
بدانی که نبود جز این راز این