چو چرخ باد خزان را بباغ راه دهد
ببرگ سبز رزان باد رنگ کاه دهد

ز ابر پیش هوا پرده سیاه کشد
بکه سپیدی از آن پرده سیاه دهد

بباده گونه چون مهر و ماه باد دهد
بباغ گونه زر ابر مهر ماه دهد

یکی ز زر همی دشت را زره پوشد
یکی ز سیم همی کوه را کلاه دهد

خدایگان جهان لشگری که روز نبرد
ز خصم تاج ستاند بدوست گاه دهد

بقاش بادا چندانکه ملک عالم را
ز بدکنش بستاند به نیکخواه دهد