چه خرمی است که امروز نیست زنگان را
چه فرخی است کزو بهره نیست کیهان را

بهار و کام طرب تازه می کند دل را
ضیاء انس و فرح زقه میدهد جان را

بدشت جلوه گری عرضه داد بار دگر
سپهر کوش گرفته مزاج نیسان را

چو کودکان به دبستان آخشیج آورد
صبا مشاطه ی خوش قامتان بستان را

خجسته مقدم قاضی القضاب رکن الدین
بسان خلد بیاراست خاک زنگان را