هوش مصنوعی: این متن شعری است که از عناصر طبیعت و تصاویر شاعرانه برای بیان مفاهیم عرفانی و فلسفی استفاده می‌کند. در آن، مفاهیمی مانند عشق، هستی، و رابطه انسان با جهان به‌صورت نمادین و استعاری بیان شده‌اند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات نمادین دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۷

مشرق مه دور گریبان اوست
مغرب جان نقبه مرجان اوست

حجله پروین بر سیمین او
حاجب پروین لب خندان اوست

ظلمت دل، کوری هرخسته دل
بر رصد چشمه ی حیوان اوست

مجمع جان های جگر سوخته
در کنف مشک پریشان اوست

زهره شب از دامن میدان چرخ
مشتری هم،گوی گریبان اوست

قاعده گر، صبح مکلکل جمال
غاشیه دار سگ دربان اوست

وز بن دندانه ی کوه آفتاب
حلقه به گوش سر دندان اوست

چرخ جهان بین، خرد بحر اوست
لعل سخن گو، حجر کان اوست

یوسف دلها نه یکی، صد هزار
گم شده در چاه ز نخدان اوست

دایره ی هرکه کم از نقطه ای است
عجم حروف خط فرمان اوست

تحفه چه آرم به برش، کز وجود
هرچه بر آن دست نهی، زان اوست

اینکه اثیر است نه زان خود است
گر گل و گر خار، ز بستان اوست
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.