بس کاین دل زار ریش کردی
گفتم زینهار بیش کردی

دل شیشه نازک و غمت سنگ
آسان شکند چوریش کردی

فرمان هوای خویشتن را
بر تیر جفا چو کیش کردی

وین طرفه که در کنام شیران
خونریز به چشم میش کردی

خورشیدی و در دل نژندم
خاصیت ماه و جیش کردی

اول همه نوش عرضه کردم
پس زود به غم سریش کردی

این جان سریش باز کرده
پس زود ز غم سپریش کردی

خون میخور و با جفاش میسازد
کاین کار بدست خویش کردی

دوش از طرب خیال بر سر
بر باد خرد پریش کردی

چون پیش اثیر خود رسیدی
بی باکی و عشوه بیش کردی