ای بهار جان و دل بخرام یکره در چمن
غمزه خون خوار را یک باره بر آتش بزن

آتش رخساره بنمای و دل لاله به سوز
تا چمن از عشقت از خود فارغ آید همچو من

گر رخ خوب تو دارد رنگ شاخ ارغوان
ور خط سبز تو دارد بوی و رنگ نسترن

پای در گل ماند از رشک رخ تو لاله را
دست بر سر گیرد از تیمار قدت نارون

هم تو دانی کز نسیم شعله زلف و رخت
خاک پاشی بر بنفشه آب رانی بر سمن

طوطی شیرین سخن خاید شکر بر یاد تو
همچو من در مدحت صدر اجل مؤتمن

روی اقبال و پناه دولت و پشت هدی
پیشگاه دین و دولت صاحب گیتی حسن