هوش مصنوعی: این شعر بهاری و عاشقانه است که در آن شاعر از زیبایی‌های طبیعت و معشوق سخن می‌گوید. او از گل‌ها، رنگ‌ها و عشق به عنوان نمادهایی برای توصیف احساسات خود استفاده می‌کند. همچنین، در بخشی از شعر به مدح و ستایش شخصی با عنوان «صاحب گیتی حسن» پرداخته شده است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شاعرانه، آن را برای مخاطبان با سن بالاتر مناسب‌تر می‌کند.

شمارهٔ ۵۵

ای بهار جان و دل بخرام یکره در چمن
غمزه خون خوار را یک باره بر آتش بزن

آتش رخساره بنمای و دل لاله به سوز
تا چمن از عشقت از خود فارغ آید همچو من

گر رخ خوب تو دارد رنگ شاخ ارغوان
ور خط سبز تو دارد بوی و رنگ نسترن

پای در گل ماند از رشک رخ تو لاله را
دست بر سر گیرد از تیمار قدت نارون

هم تو دانی کز نسیم شعله زلف و رخت
خاک پاشی بر بنفشه آب رانی بر سمن

طوطی شیرین سخن خاید شکر بر یاد تو
همچو من در مدحت صدر اجل مؤتمن

روی اقبال و پناه دولت و پشت هدی
پیشگاه دین و دولت صاحب گیتی حسن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.