ای خرد را زندگی جان ز تو
بندگی از عقل و جان فرمان ز تو

هر زمان قسم دل پر درد من
صد هزاران درد بی درمان ز تو

گر ز من جان می‌بری از یک سخن
باز یابم بی سخن صد جان ز تو

من نیم اما همه زشتی ز من
تو نه‌ای اما همه احسان ز تو

پای از سر کرده سر از پای چرخ
مانده بس حیران و سرگردان ز تو

قطرهٔ اشکم که آن را نیست حد
هست در هر قطره صد طوفان ز تو

روز و شب بر جان من درد و دریغ
چند بارد بی‌تو چون باران ز تو

یوسف عهدی برون آی از حجاب
تا برون آیم ازین زندان ز تو

ذره ذره در زمین و آسمان
چند خواهم داشتن دیوان ز تو

با عدم بر جمله و پیدا بباش
تا شود هر دو جهان پنهان ز تو

تو نقاب از چهره برگیری بس است
خلق خود گردند جان افشان ز تو

وارهان عطار را یکبارگی
تا بسوزد این دل بریان ز تو

«عطار نیشابوری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir